Portfolio van Kristiaan Asscheman: oktober 2007

AMSTERDAM - Zanger Chris Wall en bassist Jim Maddock van Air Traffic blijven ondanks hun succes en zelfverzekerdheid met beide benen op de grond staan, maar steken hun ambities niet onder stoelen of banken. "Een platencontract is het begin, onze volgende stap is om groot te worden. Héél groot."

De jongens van de Britse indierockband Air Traffic leven voor de muziek. Hun debuutalbum is pas sinds juni uit, maar toch stond de band al op diverse grote festivals. Parkpop, Lowlands, keer op keer wisten ze het publiek te overtuigen van hun muzikale kwaliteiten.

De band die zich kenmerkt door het gebruik van een piano, deden Nederland op vrijdag en zaterdag opnieuw aan tijdens hun tour. Vrijdag speelden ze in Den Haag in het Paard van Troje en zaterdag stonden ze in de poptempel Paradiso in Amsterdam.

Jullie zijn veel op reis tijdens de tour. Mis je het om thuis te zijn?
Chris: "Het is best wel vermoeiend om steeds onderweg te zijn, je realiseert niet voor hoeveel stress het zorgt om constant te reizen. Je bent in je hoofd steeds bezig met de tour en de concerten, totdat het je teveel wordt. Deze tour ging het best goed, tot een paar dagen geleden. Toen stortte ik echt in. Ik heb iets van twintig uur non-stop geslapen en daarna was ik nog moe."

Jim Maddock verlegt zijn aandacht vanaf de bootjes in de gracht naar het gesprek.

Jim: "Ja, het is inderdaad erg vermoeiend, maar we beleven er ook veel plezier aan."

Wat maakt voor jullie muziek zo bijzonder?
Jim: "Het is iets waar we van houden, meer dan wat dan ook. We houden ervan om naar muziek te luisteren, te spelen, het is voor ons heel natuurlijk."
Chris: "Ik kan me ook niet voorstellen dat we iets anders doen. Ik heb nooit echt gewerkt. We weten eigenlijk helemaal niet hoe het is om te werken. Ik heb een half jaartje in een vreselijke kledingzaak gewerkt, maar dat was echt een ramp. Nee, zoiets is niet aan mij besteed. Die baan verveelde me zo, dat ik daarna besloot om naar de andere kant van de wereld te reizen.

Chris grinnikt als hij daaraan terugdenkt.
"Een leven als artiest vereist veel toewijding", vervolgt hij.

Vanwaar die toewijding?
Chris: "We houden er van. Het is het belangrijkste in ons leven. Ik houd meer van muziek dan van mensen."
Maar was jullie doel vanaf het begin om bekend te worden?
Chris: "We begonnen voor de lol. Maar zodra we begonnen met optreden, en we zagen dat mensen zich met onze muziek vermaakten, realiseerden we ons dat we groot zouden kunnen worden. Vanaf dat moment begonnen we in onszelf te geloven. Het is iets dat we los van elkaar allemaal graag wilden."

Hadden jullie verwacht dat het succes zo snel zou komen?
Jim: "Eigenlijk hadden we niet door wat er gebeurde, we dachten dat het normaal was. We zijn best ver gekomen in een relatief korte periode, zonder dat we het onszelf realiseerden. Dat voelde best vreemd. We zien onszelf nog niet als beroemd, maar we hebben nu al veel bereikt en bouwen daarop verder."
Chris: "Op de een of andere manier hadden we altijd wel verwacht dat we een platencontract zouden krijgen. We wisten gewoon dat het er een keer van zou komen. Als we luisteren naar andere bands denken we vaak: "Waarom krijgen die een contract? Ze zijn echt slecht." Maar het gaat voor ons niet om dat contract, maar om echt groot te worden. Dat is onze volgende uitdaging."

Jullie hebben dus veel vertrouwen in jezelf?
De twee kijken elkaar aan en antwoorden volmondig.
Chris en Jim: "Zeker weten."

Ze ogen rustig, bedachtzaam en ook een beetje verlegen. Maar de zelfverzekerdheid typeert de twee jonge bandleden van Air Traffic.

Wat doet dat met je?
Chris: "Het is een behoorlijk andere manier van leven, maar wijzelf zijn niet veranderd. Het enige wat lastig is met de komst van 'succes', is dat iedereen je muzikaal in de gaten houdt. Eerst schreven we nummers die we alleen voor wat vrienden speelden, dan maakt het in principe niet zo uit hoe die nummers worden. Als we nu een nummer schrijven weet je dat duizenden mensen het luisteren. Op internet, via de radio, wat dan ook. Het is een druk die je voelt."

Momenteel schieten de Britse indierockbands uit de grond, maar wat maakt jullie anders dan al die andere bandjes?
Jim: "We hebben een ander geluid dan de gangbare indiemuziek. Neem bands als The Holloways, The Wombats, ze hebben allemaal een zelfde type gitaarmuziek. Het klinkt allemaal hetzelfde, maar het is nu hip dus de mensen luisteren ernaar. Wij zitten totaal niet in die categorie. Mensen realiseren dat gelukkig wel. Het is slechts een kwestie van tijd voordat wij tot die 'hippe' muziek behoren. Het is wel iets dan nogal aan verandering onderhevig is."
Chris: "Tussen onze nummers zit ook veel variatie. Als je naar sommige bands luistert merk je dat het ene nummer hetzelfde klinkt als de vorige. Dat verveelt, dat doen we niet."

Jullie speelden in het voorprogramma van Pigeon Detectives, die klinken ook steeds hetzelfde.
Een brede grijns verschijnt op het gezicht van de Air Traffic voorman.
Chris: "Haha, ja dat was leuk."

Maar is hetzelfde klinken dan persé iets slechts?
Chris: "Ik snap wat je bedoelt. Pigeon Detectives hebben in al hun nummers veel energie gestopt. Maar daardoor klinkt het wel steeds hetzelfde. Maar je kan nu eenmaal niet elke keer veel energie in je muziek stoppen. Je bent ook niet altijd in de stemming om naar up-tempo muziek te luisteren. Soms wil je gewoon iets anders horen. Mijn favoriete nummers zijn vaak hele rustige, relaxte liedjes. Ik denk dat het goed is om muzikaal zo divers mogelijk te zijn. De Pigeon Detectives bijvoorbeeld, moeten elk nummer weer iedereen aan het springen krijgen. Dat is hun stijl, maar het blokkeert je creativiteit als je constant in datzelfde hokje zit."

Jim: "Ik vind die band echt te gek, maar ben echt benieuwd wat ze op hun nieuwe album gaan doen. Ze hebben maar één sound en kunnen niet echt een andere richting uit. Wij kunnen alle kanten uit door ons grotere muzikale bereik. Volgende week gaan we trouwens wat nieuwe nummers opnemen."

Jullie zijn al een tijdje bezig met Air Traffic, maar wat vinden jullie het leukst van een band zijn?
Chris: "Op het podium staan en zien dat mensen voor je klappen. Terwijl dat niet altijd zo voor mij is geweest. Tot voor kort vond ik het vreselijk om live te spelen. Ik werd zo ontzettend nerveus en was ontzettend bang om het podium op te gaan. Gelukkig kan ik er nu meer van genieten doordat ik meer zelfvertrouwen heb gekregen. Dat heeft lang geduurd. Zelfs toen mensen onze shows bezochten, geloofde ik niet in mijn eigen kunnen. Nu vind ik het wel cool dat al die mensen ons goed vinden."

Jim: "Het is vreemd om hier te spelen en te zien dat al onze shows uitverkopen. Zes maanden geleden stonden er hooguit tien mensen in de zaal."

Wat haten jullie dan van het bandleven?
Chris: "Niet veel eigenlijk."
Jim: "Vaak heb je lekkere rustige dagen. Laat opstaan, laat naar bed en dan een show. Een geweldige baan."

Maar wordt het niet saai?
Chris: "Niet saai, eerder vermoeiend. Je zit constant bij elkaar. Steeds weer dezelfde mensen. Soms ontstaat er zonder echte aanleiding wrijving tussen ons. Dan heb je even ruimte nodig. Dan verdwijnt het weer en kun je er samen opnieuw tegenaan."

En als er frictie is, hoe gaan jullie daar mee om?
Chris: "We negeren het tot het weggaat. Niet echt een volwassen manier om er mee om te gaan, maar zo gaat dat bij ons."

Maar als je het negeert barst op een bepaald moment toch de bom?
Chris: "Soms gebeurt dat inderdaad. We proberen conflicten zoveel mogelijk uit de weg te gaan, maar soms komt de irritatie er in één keer uit."

Een volgend album, zit dat eraan te komen?
Chris: "Dat zit er wel aan te komen, ja. We denken constant na over nieuwe nummers."

Ik neem aan dat jullie jezelf niet willen herhalen op de nieuwe plaat?
Chris: "Nee, absoluut niet. Sommige bands doen dat en dat irriteert me. Ik vond het trouwens best beangstigend toen ons eerste album uitkwam. Alles wat we hadden, behalve de nummers die we slecht vonden, staat op Fractured Life. We hadden echt zoiets van: "Shit, nu hebben we niks nieuws meer."

Nu hebben we weer wat nieuwe nummers en ik kijk er wel naar uit om de studio weer in te gaan."

(c) NU.nl/Kristiaan Asscheman

Portfolio van Kristiaan Asscheman

woensdag 17 oktober 2007

CURRICULUM VITAE KRISTIAAN ASSCHEMAN

Zanger Air Traffic houdt meer van muziek dan van mensen

Producties

Categorie

Curriculum Vitae

Links

Clip van het moment

Beluisterd op Last.fm

Wat doe ik: